از هرس درختان غافل نشید به مناسبت فصل زمستان : بطور كلي هرس عبارت است از قطع كامل يا جزئي شاخه، ريشه، پوست، برگ و يا گل و ميوه به منظور تحت تاثير قرار دادن و هدايت نحوه رشد و باروري گياه. هرس يكي از عمليات مهم باغباني است كه از حدود سه هزار سال قبل شناخته شده و مورد استفاده قرار ميگرفته است. دلايل و فوايد هرس كردن را كلا" مي توان به شرح زير خلاصه نمود:
- حذف شاخه هاي مزاحم، خشك شده، آفت زده و مريض و شكسته جهت حفظ و تامين سلامت گياه
- ايجاد شرايط مناسب جهت ورود نور و هوا به داخل تاج و خلوت ساختن نقاط شلوغ و متراكم آن به منظور ايجاد امكان توليد محصول بيشتر و مرغوبتر
- ايجاد شكل ويژه در تاج گياه، اين امر بويژه در ميوه كاري و نيز در شكل سازي گياهان جهت تزئين باغ و باغچه از اهميت خاصي برخوردار است
- ايجاد تعادل بين شاخ و برگ و ريشه، بخصوص در هنگام نهال كاري و جابجا كردن گياه، جهت تضمين موفقيت و ايجاد امكان رشد اوليه سريعتر براي گياه.
- جوان ساختن درختان مسن از طريق حذف شاخه هاي پير و وادار كردن درخت به توليد شاخه هاي جديد جهت بالا بردن قدرت باردهي آن
- جلو يا عقب انداختن باروري گياه و تنظيم گل دهي و ايجاد تعادل بين رشد رويشي و ميزان محصول و بالا بردن كيفيت محصول توليد شده
- محدود كردن رشد و كوتاه ساختن گياه براي تسهيل عملياتي مانند سمپاشي و برداشت محصول و نيز به دلايل تزئيني
زمان هرس
بسته به نوع گياه و هدف از هرس، اين كار در دو موقع از سال انجام مي شود، يكي هرسي كه در هنگام ركود يا خواب زمستانه انجام مي شود و هرس زمستانه ناميده مي شود و ديگري هرسي كه در دوره فعاليت گياه يعني هنگامي كه گياه داراي برگ و احيانا گل و ميوه است، انجام مي گيرد و هرس سبز يا هرس تابستانه نام دارد. در مورد هر دو نوع هرس بايد به اين نكته توجه نمود كه اصولا هرس، در هر زمان كه انجام شود باعث تاخير در باروري نهال هاي جوان و كم شدن محصول درختان بارور مي شود. بنابراين بايد در تمام انواع هرس جانب تعادل رعايت گردد و قطع اعضاء گياه تنها به مقدار لازم و در نهايت احتياط انجام پذيرد .
دیدگاه خود را بنویسید